ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΘΑ ΓΥΡΙΣΕΙΣ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΑΦΗΣΕΣ ΤΟ ΕΙΝΑΙ ΣΟΥ

Μια μέρα θα γυρισεις εκεί που αφησες το ειναι σου,

και θα δεις πως ο δρόμος εμεινε απότομα διακεκομμένος,

θα αναγνωρίσεις τα βουvα απο άμμο γεμάτα απο σκουπίδια,

το λιθόστρωτο ξεχασμενο, καλυμένο από λειχήνες,

τα εργαλεία γεμάτα από σκουριά και πεταμένα παντού,

τότε θα έχεις ανακαλήψει το μέλλον,

στα χέρια θα έχεις την ευκαιρία,

να κατευθύνεις τον δρόμο προς τον ορίζοντα που εσύ αγαπάς

θα είσαι επιτέλους ελευθερος μεσα σε λαούς ελεύθερους,

καθως εγω θα σε περιμένω ανεβαινοντας πανω σε ενα νέο στίχο

                                                                                    με ένα τριαντάφυλλο στα χέρια.

A Ximo Gimeno

Un dia tornaràs allà on vas deixar de ser

i veuràs que el camí va quedar bruscament interromput,

reconeixeràs els munts de sorra plens de brossa,

les llambordes oblidades cobertes de líquens,

les eines plenes d’òxid i escampades per tot arreu;

hauràs, aleshores, d’inventar-te el futur,

en les mans tindràs l’oportunitat

d’adreçar el camí cap a l’horitzó que tu estimes,

seràs a la fi lliure entre els pobles lliures,

mentrestant jo t’esperaré cavalcant un nou vers

amb una rosa en les mans.

******

Versió al grec de Nikolina Kassara. Poema del llibre de Manel Alonso i Català Correspondència de guerra (Editorial Aguaclara, Alacant 2009). Inclòs, també a l'antologia Quadern dels torsimanys/ Cuaderno de los trujimanes (Editorial Germania, Alzira, 2012).