Muller, o garrido e afable cabaleiro que queres
e o dragón de pensamento retorto e torturado que temes
é un monstro bicéfalo capaz das caricias máis tenras
xerador tamén dunha violencia súbita e cruel.
Muller, o teu lar é unha cova con hipoteca,
un antro sombrío e amargo de lúas eclipsadas,
onde estás atada a unha cadea de elos invisibles,
difícil de arrastrar, imposible de romper.
Muller, o amor é o odio, o medo é o desencanto
fornican enchéndoche a testa de entolecidas volvoretas,
namentres que o acedo refugallo do querer colma
coas charqueiras do rancor o chan por o que camiñas.
Muller, o paraíso é a fuxida soñada, inalcanzable,
o purgatorio o habitáculo onde rillas a pena,
o limbo o suco húmido onde é asasinada a xoia,
o inferno o morado infrinxido sobre a túa epiderme.
Tradución Galega: Roberto Pérez Pardo.
Versión francesa http://manelalonso.blogspot.com/2010/12/femme.html
Versión en español http://manelalonso.blogspot.com/2010/05/cuaderno-de-los-trujimanes-quadern-dels.html
Versión italiana http://manelalonso.blogspot.com/2010/12/donna.html
1 comentari:
Bellíssimes versions, Manel. M'alegro de que tu, poeta, arribis a tanta gent.
Bon Nadal!
Publica un comentari a l'entrada